မိမိအက်ိဳးစီးပြားထက္ ႏိုင္ငံ့အက်ိဳးစီးပြား ဦးထိပ္ထားသူ

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ “မိမိတကိုယ္ရည္ အက်ိဳးစီးပြားထက္ ႏိုင္ငံ့အက်ိဳးစီးပြားကို ဦးထိပ္ထားသူ” ျဖစ္သည္။ ေခါင္းေဆာင္မႈပညာရပ္အလိုအရ “Putting the organization’s interests before personal interests” သေဘာတရားႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ လံုး၀ကိုက္ညီသည္။ သူအတြက္ “လြတ္လပ္ေရးပထမ၊ လြတ္လပ္ေရးသည္ဒုတိယ၊ လြတ္လပ္ေရးသည္တတိယ” သာျဖစ္ခဲ့သည္ မဟုတ္ပါလား။

ေခတ္ကာလတေလွ်ာက္ ႏိုင္ငံစံု၊ နယ္ပယ္စံုတြင္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားရွိခဲ့ၾကေသာ္လည္း ေခါင္းေဆာင္အမ်ားအျပားသည္ မိမိတို႔ပန္းတိုင္ေရာက္ေရးကိုသာ ဦးစားေပးတတ္ျပီး ႏိုင္ငံပန္းတိုင္ေရာက္ေရး၊ မိမိအဖြဲ႕အစည္းပန္းတိုင္ေရာက္ေရးကို ေနာက္တြင္ထားသူမ်ားျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံ (သို႔) အဖြဲ႕အစည္း ပန္းတိုင္သို႔ ခ်ီတက္ရာတြင္ အဖြဲ႕အစည္းႏွင့္ ႏိုင္ငံ ပန္းတိုင္မေရာက္မီ ကာယကံရွင္ေခါင္းေဆာင္က ပန္းတိုင္သို႔ ၾကိဳေရာက္သြားသည့္ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို ကမၻာ့ႏိုင္ငံေရးသမိုင္း၊ စီးပြားေရးသမိုင္းမ်ားတြင္ မ်ားစြာေတြ႕ခဲ့ရသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွာ မိမိပန္းတိုင္ေရာက္ေရးထက္ ႏိုင္ငံပန္းတိုင္ေရာက္ေရးကိုသာ ဦးထိပ္ထားသူ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းျဖစ္သည္။

ေခါင္းေဆာင္လုပ္ရမွသာ အဖြဲ႕အစည္းအတြက္ ၾကိဳးစားအားထုတ္သည္မဟုတ္ဘဲ ေနာက္လိုက္ေနရာေနရလွ်င္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ က်ရာေနရာမွ အစြမ္းကုန္ၾကိဳးပမ္းသူ ျဖစ္သည္။ မိမိသာ ေခါင္းေဆာင္ေနရာမွ မေနရလွ်င္ ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီးလုပ္လိုသည့္ “မင္းသားၾကီးမလုပ္ရလွ်င္ ပတ္မၾကီးထိုးေဖာက္မည့္စိတ္” ဗိုလ္ခ်ဳပ္တြင္ လံုး၀မရွိပါ။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀က ဥကၠဌျဖစ္သင့္ေသာ္လည္း အျခားေက်ာင္းသားၾကီးတေယာက္ အေရြးခံလိုက္ရျပီး ကိုေအာင္ဆန္းမွာ ဒုဥကၠဌသာ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ေျခထိုးခံရသည္ဟု ယူဆကာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက မေက်မနပ္ျဖစ္ခဲ့ၾကေသာ္လည္း ကိုေအာင္ဆန္းကိုယ္တိုင္မွာမူ ကဖ်က္ယဖ်က္စိတ္ လံုး၀မရွိဘဲ အဖြဲ႕၏က်ရာတာ၀န္မ်ားကို ရြပ္ရြပ္ခၽြံခၽြံ ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။ ယင္းကိုၾကည့္လွ်င္ သူ႔တြင္ ကုလားထိုင္လုလိုစိတ္ လံုး၀မရွိေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။ အဖြဲ႕အစည္းေကာင္းစားေရးအတြက္ မိမိ၏အတၱကို အလြယ္တကူ ခ်ိဳးႏွိမ္ႏိုင္သည့္သူပင္ျဖစ္သည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ႏိုင္ငံ့အေရးသာ ဦးစားေပးျပီး မိမိအက်ိဳးစီးပြားကို မေဖြရွာသျဖင့္ ၄င္းႏွင့္ဆက္ဆံရသည့္ ႏိုင္ငံျခားသား ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားကပင္ ေလးစားၾကရသူျဖစ္ေၾကာင္း ေအာက္ပါစာပိုဒ္က သက္ေသထူေနသည္။
“ျမန္မာျပည္ေရာက္ ဂ်ပန္စစ္တပ္မ်ား၏ ပထမဆံုးေသနာပတိခ်ဳပ္ အီးဒါး (Lt. General Iida) က ေအာင္ဆန္းသည္ ေငြလည္းမမက္၊ အာဏာလည္းမမက္၊ တကိုယ္ေကာင္းလည္းမဆန္၊ ဒါေၾကာင့္ ဂ်ပန္ေတြက သူ႔ကိုေလးစားသည္” ဟု ေျပာဖူးသည္။ (ေအာင္ဆန္းမိသားစု-၁၇၀)

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား ရာထူးႏွင့္စည္း႐ံုးရန္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဘုရင္ခံေဒၚမန္စမစ္က ၾကိဳးစားေသာ္လည္း မရခဲ့ေၾကာင္းကို “ေအာင္ဆန္းမိသားစု” စာအုပ္တြင္ ေအာက္ပါအတိုင္း မွတ္တမ္းတင္ထားသည္။

“ထိုအခ်ိန္ထိ ဘုရင္ခံေဒၚမန္စမစ္သည္ ေအာင္ဆန္းအေၾကာင္း ေကာင္းစြာမသိေသးေပ။ ယခင္ကေတြ႕ဖူးေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကဲ့သို႔ ေအာင္ဆန္းကိုလည္း ရာထူးႏွင့္ဆြယ္(၀ါ)သယ္၍ ရလိမ့္မည္ဟု ထင္ေနပံုေပၚသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေအာင္ဆန္းအားျပန္ေျပာမည့္ မိတ္ေဆြတေယာက္ကို I like Aung San very much. I don’t mind taking him into the Executive Council or giving him a big post.

ကၽြႏ္ုပ္ေအာင္ဆန္းကို အလြန္သေဘာက်သည္။ သူ႔အား ၀န္ၾကီးတေနရာျဖစ္ေစ၊ ရာထူးၾကီးတခုျဖစ္ေစ ေပးဖို႔မခဲယဥ္းပါဘူး” ဟုေျပာသည္။ ထိုသတင္းၾကားျပီးေသာအခါ ေအာင္ဆန္းက က်ေနာ့္အား “ဘုရင္ခံက က်ေနာ့္ကို ဘယ္လိုလူစားမ်ိဳးမ်ား ေအာက္ေမ့ေနလဲ မသိပါဘူး” ဟုေျပာသည္။

အဂၤလိပ္ကဖြဲ႕ေပးသည့္ Burma Army ဗမာ့တပ္မေတာ္အတြင္းသို႔ ဖက္ဆစ္ကိုေတာ္လွန္ခဲ့ေသာ တပ္မေတာ္ PBF ကို ေျပာင္းလဲထည့္သြင္းရာတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ရာထူး (Brigadier General) ျဖင့္ ဒုတပ္မေတာ္စစ္ေဆးေရး အရာရွိခ်ဳပ္ ရာထူးထမ္းေဆာင္ရန္ ျဗိတိန္အေရွ႕ေတာင္အာရွ စစ္ေသနာပတိခ်ဳပ္ ေလာ့ဒ္ေမာင့္ဘက္တန္က ကမ္းလွမ္းခဲ့ေသာ္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ တဦးတည္းမဆံုးျဖတ္။ သူပါ၀င္ေနသည့္ ဖ.ဆ.ပ.လ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ႏွင့္ မ်ိဳးခ်စ္ဗမာ့တပ္မေတာ္သို႔ ထိုကမ္းလွမ္းခ်က္ကို တင္ျပျပီး အမ်ား၏ အဆံုးအျဖတ္ကို နာခံကာ ရာထူးကိုလက္ခံျခင္းမျပဳဘဲ ႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရးအတြက္ ပိုမိုစြမ္းေဆာင္ႏိုင္မည့္ ဖ.ဆ.ပ.လ ကိုသာ ပံုကာ ေရြးခ်ယ္ခဲ့သည္။ ထိုသို႔ လက္ရွိရာထူးမွ ထြက္လိုက္သည့္အတြက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္စား၀တ္ေနေရး အေတာ္က်ပ္တည္းသြားခဲ့သည္။

ေလာ့ဒ္ေမာက္ဘက္တန္ထံသို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ျပန္စာမူရင္းမွ ေကာက္ႏုတ္ခ်က္မွာ ေအာက္ပါအတိုင္းျဖစ္သည္။
I have placed before my colleagues in the AFPFL and the PBF your offer to appoint me in the Burma Army... I regret yery much that I shall not be able to serve further in the Army. But this is the majority decision, and I must abide by it. (ေအာင္ဆန္းမိသားစု-စာ ၁၈၃)

၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္ ၂၉ ရက္ေန႔ (ဗိုလ္ခ်ဳပ္က်ဆံုးျပီး ၁၀ ရက္ အၾကာ) လႊတ္ေတာ္တြင္ “ေၾကကြဲ၀မ္းနည္းေၾကာင္းအဆို” ကို ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဦးႏု တင္သြင္းရာတြင္- “ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနရာမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မဟုတ္ဘဲနဲ႔ တျခားက ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္မထိန္းႏိုင္တဲ့ လူစားမ်ိဳး၊ ေလာဘၾကီးတဲ့လူစားမ်ိဳး၊ အဲဒီလိုလူစားမ်ိဳး တေယာက္ရွိေနမယ္ဆိုရင္ ဂ်ပန္ေခတ္တုန္းက တသက္မဟုတ္ဘူး ဆယ္သက္မကုန္ႏိုင္ေအာင္ ပစၥည္းေတြ စုႏိုင္တယ္၊ အဲဒီအထိျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဂ်ပန္ေခတ္တုန္းက ဒီလိုရတဲ့ ၾသဇာ အရွိန္အ၀ါေတြကို အလြဲသံုးစားျပဳျပီးေတာ့ ပိုက္ဆံေတြဟာ သံုးမကုန္ေလာက္ေအာင္ စုသြားၾကတဲ့ လူေတြအေၾကာင္းကိုလည္း ဒီမွာၾကြလာတဲ့အမတ္မင္းေတြ အသိပါပဲ” ဟု ေျပာၾကားခဲ့သည့္ စကားတြင္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ကိုယ္က်ိဳးမရွာ ျပည့္အက်ိဳးကိုသာ ရွာျခင္းကို ျမင္ေတြ႕ရမည္။ (ေအာင္ဆန္းမိသားစု-စာ ၁၇၀)

ဗိုလ္ခ်ဳပ္မျဖစ္မီ ကိုေအာင္ဆန္းဘ၀ကပင္ ႏိုင္ငံ့အက်ိဳးကိုသာ ေရွး႐ႈခဲ့သည္။ ထိုေခတ္က ဘီေအေအာင္လွ်င္ ျမိဳ႕ပိုင္၊ နယ္ပိုင္စသည့္ ရာထူးမ်ားအလြယ္ရႏိုင္ျပီး သူေဌးသမီး ဥစၥာေပါ ႐ုပ္ေခ်ာမ်ားကို ေခါင္းေခါက္ေရြးႏိုင္သည့္တိုင္ ဘီေအဘြဲ႕ရကိုေအာင္ဆန္းသည္ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္တြင္းသို႔သာ ေျခစံုပစ္၀င္ခဲ့သည္။

လူဆိုသည္မွာ ပုထုဇဥ္မွန္လွ်င္ အတၱရွိသည္။ အတၱကိုခ်ိဳးႏွိမ္ျပီး မိမိဦးေဆာင္ရသည့္ အဖြဲ႕အစည္း၊ သို႔မဟုတ္ ႏိုင္ငံအက်ိဳးစီးပြားကို ေရွ႕တန္းတင္ႏိုင္ျခင္းသည္ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း၏ အမွတ္လကၡဏာပင္ျဖစ္ျပီး ထိုသူဦးေဆာင္ေသာ အဖြဲ႕အစည္း (သို႔) ႏိုင္ငံသည္လည္း ပန္းတိုင္သို႔ ေရာက္ရွိေပမည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား ျမန္မာျပည္သူမ်ားကလည္း ေလးစားၾကည္ညိဳၾကသလို ႏိုင္ငံသည္လည္း လြတ္လပ္ေရးပန္းတိုင္သို႔ အေရာက္လွမ္းႏိုင္ခဲ့သည္။ ယင္းမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ “Putting the organization’s interests before personal interests” သေဘာတရားႏွင့္ ၁၀၀ ရာခိုင္ႏႈန္း ကိုက္ညီေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

THE VOICE WEEKLY VOL 6-NO.15

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ေခါင္းေဆာင္မႈရွာပံုေတာ္ (ေဇယ်သူ) စာအုပ္မွ ထုတ္ႏႈတ္တင္ျပသည္။